درمان ترکیبی ضایعه نخاعی با پیوند سلول های مزانشیمال بافت چربی تمایز یافته به سلول های شبه عصبی حرکتی و سلول های مزانشیمال بافت چربی ترانسفکت شده با ژن gdnf پس از تجویز والپروییک اسید در مدل کانتیوژن موش صحرایی

هدف: هدف از انجام این پژوهش استفاده از سلول های شبه عصبی حرکتی و سلول های مزانشیمی مشتق از بافت چربی بیان کننده gdnf در درمان نخاع ضایعه دیده با روش کانتیوژن که در فاز حاد والپروئیک اسید دریافت کرده اند، می باشد. یافته ها: سلول ها بعد از تمایز به سلول های بنیادی عصبی و سلول عصبی حرکتی مارکر های مربوط به رده های سلولی عصبی (نستین ، نوروفیلامنت 68 و نوروفیلامنت 160) و شبه عصبی حرکتی ( oligo-2, islet-1 وhb9 ) را بیان میکنند . همچنین آنها توانایی برقراری ارتباط عصبی – عضلانی و ترشح وزیکول های سیناپسی را نیز دارند. علاوه بر آن سلول های مشتق از بافت چربی توانایی ترانسفکت با وکتور حامل ژن gdnf را دارند. نتایج نشان داد که سلول های ترانسفکت شده دارای بیان پروتئین بالاتری نسبت به سلول های ترانسفکت نشده بودند. یافته های هیستومورفولوژی و ایمنوهیستوشیمی نشان دهنده ی کاهش معنی دار حفره و گلیوزیس در ناحیه مرکزی پیوند در گروه های درمانی نسبت به گروه کنترل بود. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان می دهد که سلول های عصبی حرکتی مشتق از بافت چربی توانایی برقراری ارتباط عصبی – عضلانی و ترشح وزیکول های سیناپسی را دارند. پیوند همزمان سلول های ترانسفکت شده و تمایز یافته به مدل های والپروئیک اسید باعث ارتقاء نسبی حرکتی در موش صحرایی دارای ضایعه نخاعی می شود